یکی از اجداد ناشناخته انسان مانند خرس روی پاهای عقب او راه می رفت

یک مطالعه جدید نشان می دهد که ردپاهای مرموز یافت شده در تانزانیا الگوی غیرعادی از راه رفتن را نشان می دهد که در آن یک پا هنگام راه رفتن از روی پای دیگر عبور می کند.

اولین شواهد از راه رفتن عمودی در میان انسان‌ها (گروهی که شامل انسان‌ها، اجداد ما و نزدیک‌ترین خویشاوندان تکاملی ما می‌شود) ردپایی است که در سال 1978 در لائوتولی، شمال تانزانیا کشف شد. قدمت این چاپ ها به حدود 66.3 میلیون سال پیش برمی گردد و تحقیقات قبلی نشان می دهد که از جنوب کپی شده اند.Australopithecus afarensis) بوجود آمدند.

جنوب گونه ای است که یکی از نامزدهای اصلی اجداد مستقیم منشاء انسان به حساب می آید و لوسی معروف 2.3 میلیون ساله نیز متعلق به همین گونه است. سایر اثرانگشت های یافت شده در منطقه A در نزدیکی منطقه A در سال 1976 کمتر واضح است.

یک احتمال این است که این چاپ های غیرمعمول (پنج عدد پشت سر هم) توسط یک انسان ناشناس باقی مانده باشد. احتمال دیگر این است که این آثار توسط خرسی که روی پاهای عقب خود راه می‌رود ایجاد شده است. آثار عجیب Laetoli A هرگز به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است. دانشمندان اخیراً این آثار را به طور عمیق مورد بررسی قرار داده و آنها را با انسان، خرس و شامپانزه مقایسه کرده اند تا این راز را کشف کنند.

آلیسون مک ناتون، نویسنده اصلی و زیست انسان شناس در دانشگاه ایالتی اوهایو، گفت:

یکی از اولین موانع اصلی در آغاز این مطالعه، یافتن آثار اصلی Laetoli A از کشف اولیه بود. ما می ترسیدیم که قرار گرفتن در معرض خورشید و چندین دهه باران فصلی فسیل های اولیه را از بین ببرد. خوشبختانه، زمانی که محققان برای مطالعه مجدد به لائوتولی بازگشتند، متوجه شدند که باران رسوبات نزدیک چاپ اصلی را از بین برده است، اما آثار باقی مانده است.

دانشمندان اثر انگشت را در سه بعدی تمیز، اندازه گیری، عکسبرداری و اسکن کردند. مک‌نات می‌گوید: «با نگاهی به پرینت‌های A کاملاً مطالعه‌شده، بلافاصله متوجه شدیم که آنها واقعاً جالب و متفاوت از چاپ‌های دو پا دیگر در لائوتولی هستند.

مک نات و همکارانش سپس با مرکز نجات و توانبخشی خرس سیاه در لیم، نیوهمپشایر همکاری کردند. آنها چهار خرس سیاه و سفید جوان وحشی را در مرکز پیدا کردند که اندازه پاهای آنها شبیه به آنچه در نقش های Laetoli A دیده می شود. محققان از شربت افرا یا پوره سیب برای وسوسه خرس ها برای ایستادن و راه رفتن روی پاهای عقب خود در مسیری گل آلود استفاده کردند. پا.

محققان دریافتند که اثر انگشت Laetoli A بیشتر انسان است تا خرس. جرمی دیسیلوا، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت:

وقتی خرس ها راه می روند، گام های بلندی برمی دارند و جلو و عقب می لغزند. آنها نمی توانند مانند آنچه در چاپ های منطقه A دیده می شود راه بروند زیرا عضلات کف لگن و شکل زانوهای آنها اجازه حرکت و تعادل را به آنها نمی دهد.

_{چاپ لائوس A3 (چپ) و چاپ لائوس G1 (راست)}

علاوه بر این، پاهایی که ردهای مشاهده شده را ترک می کردند، بیشتر شبیه پاهای کلاغ بودند تا خرس. انگشتان و پاهای خرس ها مانند بادبزن و دارای پاشنه های باریک هستند، در حالی که رد پای Laetoli A مانند رد پای انسان مربعی با انگشتان بزرگ و مشخصه و پاشنه های پهن است.

محققان همچنین بیش از 50 ساعت فیلم از خرس سیاه وحشی جمع آوری کردند. خرس ها کمتر از یک درصد از کل زمان مشاهده شده روی پاهای عقب خود راه می رفتند، بنابراین بعید است که رد پای خرس در Laotoli A یافت شود. به خصوص با توجه به اینکه هیچ اثری در آنجا یافت نشد که نشان دهد این موجود چهار دست و پا راه می رفت. محققان همچنین خاطرنشان کردند که اگرچه هزاران فسیل حیوانی در لائوتولی یافت شده است، اما هیچ کدام به خرس مرتبط نیستند.

البته رد پاهای Laetoli A مانند رد پاهای همه انسان نماهای شناخته شده نیست. این آثار به‌طور غیرمعمولی پهن و کوتاه هستند و پاهایی که آنها را ایجاد کرده‌اند، ممکن است انگشت بزرگی داشته باشند که شبیه به پنجه نیزه‌هایی است که قادر به گرفتن اشیا هستند.

_{نقشه توپوگرافی از اثر انگشت یافت شده در منطقه A Laitoli در تانزانیا}

به طور کلی مکنات و همکاران.A. afarensis) خلق شده است. مکنات می گوید:

Lao Traces A یکی از قدیمی‌ترین شواهد روشن در فسیل‌های انسان‌زایی است که نشان می‌دهد چندین گونه انسان‌زا در یک منطقه در همان زمان حضور داشته‌اند. غیرقابل تصور است که شخصی که نقش A را ایجاد کرده است بتواند به مناظر و مردم نگاه کند A. afarensis دیدن.

عجیب اینکه این مرد متواضع سبکی غیرعادی و متقاطع داشت که در آن هر پا از خط وسط بدن عبور می کرد تا جلوی پای دیگر قرار بگیرد. مکونات توضیح می دهد:

توانایی این فرد در راه رفتن به صورت ضربدری شواهد دیگری است که نشان می دهد اثر Laetoli A توسط یک انسان ایجاد شده است. نخستی‌ها مانند شامپانزه‌ها که عمدتاً روی هر چهار دست و پا راه می‌روند، سازگاری‌های آناتومیکی لازم را در ران‌ها و زانوها ندارند تا بتوانند تعادل خود را هنگام عبور از خط وسط بدن و ایستادن در مقابل پای دیگر حفظ کنند. اگرچه افراد معمولاً از مسیرهای متقابل عبور نمی کنند، اما گاهی اوقات این اتفاق می افتد. این روش پیاده روی می تواند به عنوان یک استراتژی برای حمایت از راه رفتن بر روی سطوح ناهموار یا لغزنده استفاده شود.

با این حال، راه رفتن متقاطع ممکن است به دلیل تلاش های انسان برای ایجاد تعادل نبوده باشد. به گزارش مکنات:

یک گزینه ممکن این است که این انسان منحصر به فرد به روشی غیرعادی راه برود. همچنین این احتمال وجود دارد که این گونه ناشناخته برای راه رفتن در این راه سازگار شده باشد. با یافتن سرنخ‌های بیشتر می‌توانیم به این سؤالات با وضوح بیشتری پاسخ دهیم.

محققان قصد دارند به تحقیق در مورد Laetoli A ادامه دهند. مک‌نات گفت: «چاپ‌های دیگر این شخص یا افراد دیگر از همان گونه ممکن است به ما ایده بهتری درباره نحوه راه رفتن آنها بر روی زمین و نحوه تعلق آنها بدهد.

نتایج در مجله Nature منتشر شده است.